surprises

Deze keer verliep de scan eens soepel en zonder gedoe. Bloed was al op de dagbehandeling afgenomen en ik werd bij Nucleair zowaar door een leuke man met humor opgehaald. Die wil ik de volgende keer ook wel weer! Hij wilde nog met me wedden over de waarde van mijn bloedsuiker...had ik het maar gedaan want natuurlijk was deze weer lekker stabiel (altijd 4,7). Na een klein uurtje rusten mocht ik de scan in waar ik deze keer zelfs af en toe weg dommelde...blijkbaar voelde ik me heel ontspannen, of ik was gewoon erg moe. 

Blijkbaar was dit alles een goed voorteken. Toen ik de volgende dag voor de uitslag bij de oncoloog kwam riep ze me al voorzichtig lachend naar binnen. De lever uitzaaiingen waren zichtbaar kleiner geworden! Dit is de eerste keer in die twee jaar dat ik weet dat ik uitzaaiingen heb en dat iets niet slechter of stabiel is gebleven, maar dat er iets kleiner is geworden. Deze chemo kuren doen hun werk dus goed (voor zolang het duurt). Het enige probleem  zijn de bijwerkingen in mijn mond. De oncoloog schrok er behoorlijk van; ze had natuurlijk wel gelezen dat ik er last van had maar het zag er toch erger uit dan ze had gedacht. En zij wist wél dat dat dure spoelmiddel niet vergoed werd, had er zelfs (zonder resultaat) met verzekeringsmaatschappijen over aan de telefoon gehangen. Daarom hebben we nu besloten dat ik elke keer drie kuren achter elkaar krijg en dan een week rust neem. Bovendien bleek dat mijn beenmerg (met name de witte bloedcellen oftewel de weerstand) het ook wat moeilijk begint te krijgen dus ook daarvoor is af en toe een pauze het een goed idee. Daarnaast heb ik iets anders gekregen om te spoelen om te kijken of dat helpt. Over 12 weken krijg ik weer een scan om te kijken of het effect aan blijft houden. 

Dan het verhaal van de neuroloog. Ik vertelde dat ik geen idee had waarom ik daar heen moest. Volgens de oncoloog ging het verhaal dat ik al weken lang hoofdpijn had?! Blijkbaar had de arts-assistent het verhaal van de verpleegkundige niet helemaal goed begrepen. De oncoloog heeft de neuroloog gebeld om de afspraak af te zeggen (waarop deze meteen riep 'hee, die mevrouw is al heel lang niet meer geweest' ; blijkbaar heb ik vorig jaar indruk gemaakt met mijn kaak uitzaaiingen ) en natuurlijk houden we de boel wel in de gaten. Overigens heb ik ook bijna nooit meer last van mijn kaak!

Goed nieuws, extra tijd en dus hebben Zus en ik een taartje gegeten (wat bij mij niet zo soepel verliep maar ook aan eten met een kapotte mond wen je) om daarna snel naar huis te gaan omdat de verpleegkundige die de botversterker  Xgeva kwam prikken in aantocht was. De laatste keer omdat ze gaat verhuizen; ik hoop dat ik vanaf volgende maand weer net zo'n leuke pleeg krijg als die ik het afgelopen jaar had. 

Het weekend had heel leuk moeten worden maar lag ik helaas een paar dagen met migraine op bank en bed. Gelukkig ben ik niet aangestoken door Oudste en Middelste die echt ziek waren en de longen uit hun lijf hoesten. Maar het afgelopen weekend heb ik de leukigheid wel goed ingehaald. Zaterdag heb ik met mijn familie traditioneel het Sinterklaasfeest gevierd. Mijn mond was inmiddels opgeknapt dus ik kon genieten van al het lekkers. 


En de dag erna werd ik verrast met een mini huiskamerconcert van het bandje waar ik vroeger fan van was. Dus toch nog een echte surprise want ik wist echt van niets. Dat mensen zoiets voor me regelen en doen....ik ben er nog stil van!